'pieux' is hier waarschijnlijk het meervoud van 'pieu'.

Mogelijk vormden deze palen tezamen een palissade.

Cf. Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal, 12e druk, Utrecht/Antwerpen 1992:

"palissade (v.) [Fr.], omheining van in de grond geslagen palen of staken, die tot beschutting of verdediging dient"


In het Frans werd daarvoor in vroeger tijd het woord 'plaisseïs' gebruikt:

Cf. R. Grandsaignes d’Hauterive, Dictionnaire d’ancien français, Moyen Age et Renaissance, Larousse, Paris, 1947:

« plaisseïs, -ssié n.m. (XIIe-XIVe s.), 1° Clôture, palissade : Et trenchieez et plaisseiz. (XIIe s., Eneas.) – 2° Lieu clos d’une palissade, d’une haie, lieu fortifié ; place forte : Vait s’en parmi un plaisseïs De la meison. (XIIe s., Eneas.) ¦¦ Etym. *Plaxatitium, de *plaxare, plaissier. »


Over de etymologie van dit woord merkt Gunnar Tilander in het Zeitschrift für romanische Philologie, 47, 1 onder meer het volgende op:

« Le sens et l’origine de v. fr. plaissier, plaisseïs.

Pour le v. fr. plaisseïs “haie” aucune étymologie convaincante n’a été proposée. M. Meyer-Lübke dans son Etym. Wörterbuch part d’une forme *plaxum “haie”, dont l’origine lui est inconnue. Dans ses Notes à propos du Wörterbuch de Meyer-Lübke, ZRPh 40, 315, M.J. Brüch reprend l’idée de Diez que plexus est à la base du mot. Pour expliquer la voyelle ai M. Brüch se voit forcé de supposer, comme l’avait déjà fait Förster, ZRPH 5, 99, un croisement entre plexus et paxus. M. Regula, Etym. Studien an der Hand des Etym. Wörterb. von Meyer-Lübke, ZRPH 43, 130, montre que cette supposition se heurte contre le fait que plexus n’a pas survécu dans les langues romanes. M. Regula, suivant son penchant pour les entrecroisements, préfère recourir à la supposition paxum + plicare, la fondant sur le sens “courber, ployer” que donne Godefroy, entre autres, pour le verbe plaissier. »

(http://www.reference-global.com/doi/abs/10.1515/zrph.1927.47...

Een 'paal' is in het Latijn een 'palus' of 'vallus' (palissade).
'paxilius' is het verkleinwoord is van 'palus'.
Is in dit diminutivum misschien een oude stam zichtbaar, waartoe ook 'paxus' behoort? In dat geval moet ook 'paxus' iets paal- of staakachtigs zijn, waarmee een palissade kan worden gemaakt.
Bovendien zou 'paxus' een naamwoord kunnen zijn van de vierde declinatie. In dat geval kan 'paxus' ook een meervoud zijn, namelijk 'palen'. Het lijkt in elk geval niet te zijn afgeleid van pax, pacis (vrede).


Overigens geeft de Dictionnaire des noms de lieux en Wallonie et à Bruxelles (p. 470) een andere uitleg:

« PESSOUX (Pessoux, Ciney, N) : 1512 Pesessou, loc. Pès ‘sou : petit *Pesesse. § Vestiges romains et mérovingiens [...] »

« PESESSE (Pessoux, Ciney, N) : 1512 Pesesse. loc. Pèzèsse : plants ou chaumes de pois (lat. pisum, anc. lièg. pesèche « chaume de pois » (B., H.) »

(http://books.google.nl/books?id=9ZNfzEowTToC&pg=PA470&lpg=PA...

Het lijkt echter waarschijnlijker dat Pesessoux zijn naam heeft ontleend aan de vestingswerken waarvan de 'vestiges romains et mérovingiens' nog resten, dan aan de erwtjes rondom in het veld.

Zelfs al mochten deze erwtjes 'heilige boontjes' (pieux) blijken te zijn ...

--------------------------------------------------
Note added at 1 dag2 uren (2010-07-10 19:08:35 GMT) Post-grading
--------------------------------------------------

Alhoewel ...

Tilander, idem:

« palo, paxillus, v. fr.paissel^ paisson upieu" du radical pag- de pangere, l'origine donc "ce qu'on a enfoncé en terre" »
(http://www.google.co.uk/search?hl=en&rlz=1I7ADRA_nl&q=cf. la...


Muller/Renkema, Beknopt Latijns-Nederlands Woordenboek, 12e druk, Groningen 1970:

“pango, pepigi., pactum [...] vastslaan, inslaan, bevestigen [...] planten, [...] beplanten”


Grandsaignes d’Hauterive , idem:

« paissel n. m. (XIIIe-XVIe s.). Piquet, piquet de tente; échalas : Paissel ou escharas a vigne. (XVe s., Du Gange.) ¦¦ Etym. *Paxellum, pour paxillum, pieu. »


Dus misschien is ‘staken’ hier een veiliger vertaling, aangezien zij de mogelijkheid open laat dat het gaat om bonestaken, hetgeen zou stroken met de verklaring die de Dictionnaire des noms de lieux en Wallonie et à Bruxelles geeft, terwijl ook een palissade niet uitgesloten is ('omheining van in de grond geslagen palen of staken').